Μια βόλτα στο "Μουσείο Ραδιοφώνου" (Θεσσαλονίκη)

Ίσως πολλοί από μας να μην γνωρίζουν καν την ύπαρξη του, όμως κάπου εκεί στο χώρο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ) λειτουργεί Μουσείο Ραδιοφώνου. Τα εύσημα για την ύπαρξη του δίνονται σε μια ομάδα ανθρώπων που η αγάπη τους για το ραδιόφωνο οδήγησε στην υλοποίηση της «Μακεδονικής Φωνοθήκης Φωνομουσείου». Πρόκειται ουσιαστικά για μια μη κερδοσκοπική εταιρεία, που με στόχο να γνωρίσει όλο και περισσότερος κόσμος την ιστορία αλλά και την κουλτούρα αυτού του συναρπαστικού μέσου και να διαφυλάξουν τα αρχεία που αφορούν τον ακουστικό λόγο προχώρησαν – με χορηγούς την ΕΡΤ, τη Siemens και τη ΔΕΘ αλλά και πολλούς ιδιώτες - στη δημιουργία αυτού του μικρού μουσείου. Και εδώ έγκειται και το εντυπωσιακότερο όλων. Το υλικό που στεγάζεται σε ένα μικρό χώρο είναι πλούσιο και καλύπτει ευρύ φάσμα της ιστορίας του μέσου που συνέβαλε τα μέγιστα στην ενημέρωση και την επικοινωνία. Μέσα από τα αντικείμενα αλλά και τις φωτογραφίες που βρίσκονται στο μουσείο, ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να γνωρίσει τους ανθρώπους που το δημιούργησαν αλλά και να δει την εξέλιξη του στην πορεία του χρόνου. Από «συστήματα ήχου» της εποχής...στα σύγχρονα! Από το πικάπ...στο mp3! Το δυσάρεστο, ωστόσο, είναι πως ο χώρος είναι πολύ μικρός και μάλλον ακατάλληλος, με αποτέλεσμα τα ιστορικά και τόσο πολύτιμα – από πολλές απόψεις- εκθέματα να μη μπορούν να αναδειχτούν. Ενώ δηλαδή υπάρχει το υπόβαθρο – από πλευράς εκθεσειακού υλικού – με πληθώρα αντικειμένων που ανήκουν στην ιστορία του πολιτισμού μας, δεν υπάρχει ο χώρος και προφανώς τα κονδύλια για να αξιοποιηθούν. Ακόμα και στοιβαγμένα σε ένα δωμάτιο κλέβουν τα βλέμματα...Πόσο μάλλον αν υπήρχε ένας χώρος να τα στεγάσει και να τα αναδείξει...! Και κάπως έτσι, αναπόφευκτα οδηγούμαστε στη σύγκριση με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, όπου και το παραμικρό έργο ή ιστορικό υλικό εκτίθεται στο κοινό μέσα σε εντυπωσιακές αίθουσες και γκαλερί. Και κανείς δε διστάζει να πληρώσει το αντίτιμο...Γιατί ναι μεν το μεράκι αποτελεί απαραίτητη προυπόθεση αλλά χρειάζεται και κάτι παραπάνω...Στο κάτω κάτω της γραφής είναι ο πολιτισμός μας. Όλων μας.